W nadchodzącym roku przypadnie trzydziesta rocznica tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w Gliwicach i wstrząsnęły lokalną społecznością. To historia, która budzi oburzenie – młody, 22-letni mężczyzna, Jacek Zając, stał się ofiarą dwóch nastoletnich chuliganów, dla których życie ludzkie nie miało znaczenia.
Wydarzenia tamtej kwietniowej nocy w 1996 roku rozegrały się w pobliżu restauracji „Gondola”. Jacek został brutalnie zaatakowany, co doprowadziło do jego śmierci. Ta bezsensowna przemoc była początkiem serii tragicznych wydarzeń, które miały nieodwracalne skutki.
Wieczór, który zmienił wszystko
14 kwietnia 1996 roku, Jacek razem z grupą przyjaciół opuścił gliwicki Jazz Club. Była druga w nocy, a puste ulice były świadkami ich beztroskiego spaceru w kierunku pubu przy ul. Pszczyńskiej. Jacek i jego przyjaciel Daniel, znany jako „Groch”, szli z tyłu, gdy na ich drodze pojawiło się dwóch skinheadów. Na początku wydawało się, że to tylko wymiana uprzejmości – pytanie o papierosa. Jednak sytuacja szybko eskalowała. Jacek, zawsze pomocny, zaoferował papierosa, ale w zamian otrzymał cios pięścią. W wyniku tego upadły jego okulary, które były niezbędne do widzenia.
Bezradność i chaos
Iras, jeden z przyjaciół Jacka, usłyszał krzyki i zauważył leżącego na ziemi Jacka, który był kopany przez napastników. Pomimo próby interwencji, Iras również został zaatakowany. Jacek próbował podnieść się i dołączyć do dziewczyn na chodniku, ale napastnicy nie zamierzali odpuścić. Jeden z nich ponownie powalił Jacka na ziemię. Przerażona Ania zaczęła krzyczeć, widząc nieruchome ciało Jacka z otwartymi oczami. Małgosia, próbując pomóc, nie wyczuła pulsu przyjaciela. Dopiero wtedy napastnicy zdali sobie sprawę z powagi sytuacji i zaciągnęli ciało Jacka na schody pobliskiego sklepu. Świadkowie wezwali pomoc, ale nikt nie odważył się interweniować.
Tragiczne następstwa
Służby medyczne przybyłe na miejsce nie były w stanie ocucić Jacka. Został przewieziony do Szpitala Miejskiego w Gliwicach, a następnie do Kliniki Neurologicznej w Katowicach. Niestety, po tygodniu nie odzyskał przytomności i zmarł. Policja rozpoczęła przesłuchania, jednak początkowo podejrzewano, że to Jacek sprowokował bójkę. Znajomi Jacka stanowczo temu zaprzeczyli, podkreślając jego brak konfliktów i spokojną naturę. Jacek, będąc prawie niewidomym od urodzenia, nie miałby szans w starciu z napastnikami.
Kontrowersje i niepewność
Po kilku dniach od zajścia, dwaj 17-latkowie zgłosili się na policję w towarzystwie adwokatów. Przyznali się do udziału w bójce, ale twierdzili, że to oni zostali zaatakowani. Początkowo odpowiadali z wolnej stopy, co szokowało bliskich Jacka i opinię publiczną. Dopiero po zgromadzeniu materiału dowodowego postawiono im zarzuty pobicia z ciężkim uszkodzeniem ciała, jednak szybko zostali zwolnieni z aresztu.
Niejasne przyczyny śmierci
Rodzina Jacka była zaniepokojona ustaleniami prokuratury. Sekcja zwłok wykazała rozległy krwiak śródczaszkowy, spowodowany pęknięciem tętniaka. Biegli uznali to za wadę wrodzoną, która mogła pęknąć pod wpływem stresu lub wysiłku. W rezultacie zmieniono zarzut na pobicie bez ciężkiego uszkodzenia ciała. Rodzina Jacka nie mogła zaakceptować tej diagnozy, wierząc, że śmierć była wynikiem brutalnego ataku.
Niespełniona sprawiedliwość
Ostateczny wyrok wynosił trzy lata więzienia w zawieszeniu. Rodzina i przyjaciele Jacka czuli się zawiedzeni i bezsilni wobec wymiaru sprawiedliwości. Pomimo upływu lat, pamięć o Jacku Zającu pozostaje żywa w sercach bliskich jako bolesne przypomnienie o okrucieństwie i niesprawiedliwości świata.